Dans la vie, nous butons sur des étapes qui n'étaient pas celles que nous attendions :
Perte d'un être cher, dépression, les maladies graves comme le cancer etc...
Nous désirons que la réalité que nous sommes en train de vivre soit différente. Face à chaque situation qui nous fons souffrir, nous devrons analyser pour trouver une solution et trouver un plan d'action. Pour aller de l'avant, nous devons accepter la réalité, sinon nous souffrirons plus que nécessaire, c'est une perte d'énergie inutile et nocive pour notre santé.
Il faut tourner la page, l'acceptation signifie la tolérance d'une situation. Recentrer sur d'autres aspects de notre existence, pour essayer d'ouvrir de nouvelles portes.
Face à la maladie, qu’en faisons-nous ?
La maladie est un dérèglement de la circulation des énergies dans notre corps physique. De ce
fait, tel ou tel organe est délaissé de toute, ou en partie, substance vitale.
Les causes sont innombrables :
Antérieures, nous amènent à l’application de la loi de causalité (karmique).
Dans cette vie à un déséquilibre entre les plans matérialistes et spirituels (manque de
compréhension et d’aptitude à appliquer « la loi morale ».
« L'étude scientifique de la maladie doit conduire à l’étude philosophique, cette dernière est
couronnée par la connaissance de cette morale.
La possession, la compréhension de cette loi morale est ce qu’il y a de plus nécessaire et de
plus précieux pour l'âme. Elle nous permet de mesurer nos ressources intérieures, d’en régler
l’exercice en vue de notre plus grand bien. » Léon Denis, Après la mort.
La peur de la maladie entraîne la maladie.
La médecine, toutes méthodes confondues, (y compris la chirurgie) va traiter les effets
apparents de la maladie, mais seule l’approche spirituelle en détectera les causes.
Même après une rémission de certaines maladies nous ressentons instinctivement cette peur et
cette angoisse de la récidive et cette attraction nous ramène à la maladie.
LES MOYENS
LA FOI
Nous parlerons de cette foi qui nous est enseignée sous la parabole : “ayez la foi et vous
déplacerez des montagnes “.
Il est évident que cette foi que l’on nous dépeint dans les religions qui se battent à coup
d’arguments pour imposer leur vérité fait triste mine. La foi ne sert pas qu’à prier ; La foi
n’est pas aveugle.
La foi, cet organe immatériel de l’esprit est hors du temps.
Pour comprendre, il faut savoir que :
Pour tout mouvement, il y a d’abord la pensée puis l’idée, la réflexion, la volonté et enfin
l’action. Le cerveau calcule cela en millième de seconde.
La foi elle, ne se calcule pas. C’est un état d'être spontané aussi interne qu’externe
La foi agit même avant le cerveau, un peu comme la lumière mais encore plus rapide.
La foi nous sert à nous mouvoir. Elle n’est pas la volonté elle la supplante. Vous vous en
servez quotidiennement et par elle votre esprit a déjà fait ce que votre corps construira par la suite : guérison
LA PRIÈRE
« La prière doit être un épanchement intime de l'âme à dieu, un entretien solitaire, une
méditation toujours utile, souvent féconde. » Léon Denis, Après la mort.
C’est le refuge par excellence des affligés, des cœurs meurtris.
Qui n’a trouvé dans la prière le calme, le réconfort, un adoucissement à ses maux ?
Un dialogue mystérieux s’établit entre l'âme souffrante et la puissance évoquée.
La prière est une élévation au-dessus des choses terrestres, un ardent appel aux puissances
supérieures, un élan, un coup d’aile vers des régions où l'homme puise les inspirations qui lui
sont nécessaires. Et plus son élan est puissant et plus son appel est sincère.
C’est comme une fenêtre qui s’ouvre sur l’invisible, sur l’infini et par où l'âme perçoit mille
impressions consolantes et sublimes.
Dans ces entretiens de l'âme avec la puissance suprême, le langage ne doit être rien moins que
préparé, noté d’avance. Surtout il ne doit pas être une formule dont on mesure la longueur à la
somme qu’elle rapporte. C’est un cri, une plainte, une effusion ou un chant d’amour, un acte
d’adoration ou un examen de ses actes, un inventaire moral ou encore une simple pensée, un
souvenir, un regard levé vers les cieux.
Si vous vous sentez mal disposé, ne priez pas. En revanche lorsque votre âme est attentive,
remuée par un sentiment profond, que ce soit au bord des océans, sous la clarté du jour ou
sous la coupole étincelante des nuits, au milieu des champs et des bois ombreux alors priez.
Acceptance
In life we come up against stages that we do not expect: Loss of a loved one, depression, serious illnesses like cancer, for example.
We want the reality we are experiencing to be different. Faced with each situation that makes us suffer, we have to analyze to find a solution and find a plan of action. To move forward, we must accept reality, otherwise we will suffer more than necessary, it is an unnecessary loss of energy and harmful to our health.
We must turn the page, acceptance means tolerance of a situation. Refocus on other aspects of our existence, to try to open new doors.
Faced with illness, what do we do?
Illness is a disruption of the flow of energies in our physical body. As a result, this or that organ is neglected fromo all or part of the vital substance.
The causes are innumerable:
From before, it bring us to the application of the law of causes (karmic).
In this life there is an imbalance between the materialistic and spiritual dimensions (lack of understanding and ability to apply "the moral law").
"The scientific study of the disease must lead to the philosophical study, the latter is crowned by the knowledge of this morality".
The possession, the understanding of this moral law is what is most necessary and more precious to the soul. It allows us to measure our internal resources, to regulate them and exercise for our greater good. » Léon Denis, After death.
Fear of illness leads to illness.
Medicine, by all methods, (including surgery) will treat the effects of the apparent disease, but only a spiritual approach will detect the causes.
Even after a remission of certain diseases we instinctively feel this fear and this anxiety of recurrence and this attraction brings us back to the disease.
THE WAYS
FAITH
We will talk about this faith that is taught to us under the parable: “have faith and you move mountains ”.
It is obvious that the faith that is portrayed to us in religions and that suddenly use arguments to impose their truth looks sad. Faith is not just for praying; Faith is not blind.
Faith, the immaterial organ of the mind is timeless.
To understand, you must know that: For any movement, there is first the thought then the idea, the reflection, the will and finally the action. The brain calculates this in thousands of a second.
Faith cannot be calculated. It is a spontaneous state of being that is as internal as it is external
Faith even acts before the brain, much like light but even faster.
Faith helps us move. It is not the will, it supplants it. You serve daily and by it your spirit has already done what your body will build afterwards: healing.
PRAYER
"Prayer must be an intimate outpouring of the soul to God, a solitary conversation, a meditation always useful, often fruitful. » Léon Denis, After death.
It is the ultimate refuge for the afflicted, for the sore hearts.
Who has not found calm, comfort and relief of their ailments in prayer?
A mysterious dialogue is established between the suffering soul and the evoked power.
Prayer is an elevation above earthly things, an ardent appeal to higher powers, an impetus, a wing strike towards regions where man draws the inspirations he needs. And the more powerful his momentum, the more sincere his call.
It is like a window that opens onto the invisible, into the infinite and through which the soul perceives a thousand consoling and sublime impressions.
In these talks of the soul with the supreme power, language must be nothing less than
prepared, noted in advance. Above all, it must not be a formula whose length is measured at the sum it brings. It's a cry, a complaint, an outpouring or a love song, an act of worship or an examination of our actions, a moral inventory or even a simple thought, a memory, a look up to the heavens.
If you feel ill-disposed, don't pray. On the other hand, when your soul is attentive, moved by a deep feeling, whether it is at the edge of the oceans, under the light of day or under the sparkling dome of the nights, in the middle of the fields and shady woods, then pray.
Aceitação
Na vida, nos deparamos com fases que não eram o que esperávamos: Perda de um ente querido, depressão, doenças graves como cancro, por exemplo.
Queremos que a realidade que vivemos seja diferente. Diante de cada situação que nos faz sofrer, teremos que analisar para encontrar uma solução e encontrar um plano de ação. Para seguir em frente, devemos aceitar a realidade, caso contrário sofreremos mais do que o necessário, é perda de energia desnecessária e prejudicial à nossa saúde.
Devemos virar a página, aceitação significa tolerância de uma situação. Concentre-se novamente em outros aspectos de nossa existência, para tentar abrir novas portas.
Diante da doença, o que fazemos ?
A doença é uma interrupção do fluxo de energias em nosso corpo físico. Como resultado, este ou aquele órgão é negligenciado no todo ou em parte da substância vital.
As causas são inúmeras:
Anterior, leva-nos à aplicação da lei da causalidade (kármica).
Nesta vida existe um desequilíbrio entre os planos materialista e espiritual (falta de compreensão e capacidade de aplicar "a lei moral").
“O estudo científico da doença deve levar ao estudo filosófico, este último é coroado pelo conhecimento desta moralidade.
A posse, a compreensão desta lei moral é o que há de mais necessário e de mais precioso para a alma. Permite-nos medir nossos os recursos internos, regulá-los num exercício para o nosso bem maior. »Léon Denis, após a morte.
O medo da doença leva à doença.
A medicina, por todos os métodos, (incluindo a cirurgia) tratará os efeitos da doença aparente, mas apenas uma abordagem espiritual irá detectar as causas.
Mesmo após a remissão de certas doenças, sentimos instintivamente esse medo e essa ansiedade de recorrência, essa atração, nos trazem de volta à doença.
MANEIRAS
A FÉ
Falaremos sobre essa fé que nos é ensinada na parábola: “tenha fé e você moverá montanhas ”.
É óbvio que essa fé que nos é retratada em religiões, que de repente lutam com argumentos para impor sua verdade, parecem tristes. A fé não é apenas para orar; A fé não é cega.
Fé, este órgão imaterial da mente, é atemporal.
Para entender, você deve saber que:
Para qualquer movimento, há primeiro o pensamento, depois a ideia, o instinto, a vontade e finalmente a ação. O cérebro calcula isso em milésimos de segundo.
A fé não pode ser calculada. É um estado espontâneo que é tão interno quanto externo.
A fé atua até mesmo antes do cérebro, muito como a luz, mas ainda mais rápido.
A fé nos ajuda a mover. Não é a vontade, ela suplanta-a . Vocês use-a diariamente e com isso seu espírito já fez o que seu corpo vai construir depois: cura
ORAÇÃO
“A oração deve ser uma manifestação íntima da alma a Deus, uma conversa solitária, uma meditação sempre útil, muitas vezes fecunda. »Léon Denis, após a morte.
É o refúgio final para os aflitos e os corações doloridos.
Quem não encontrou calma, conforto e alívio de suas doenças na oração?
Um diálogo misterioso se estabelece entre a alma sofredora e o poder evocado.
A oração é uma elevação acima das coisas terrenas, um apelo ardente aos poderes superiores, um ímpeto, um ataque de asas às regiões onde o homem tira as inspirações de que necessita. E quanto mais poderoso seu ímpeto, mais sincero é o seu apelo.
É como uma janela que se abre para o invisível, para o infinito e através da qual a alma percebe mil impressões consoladoras e sublimes.
Nessas conversas da alma com o poder supremo, a linguagem deve ser nada menos do que preparada, anotada com antecedência. Acima de tudo, não deve ser uma fórmula cujo comprimento é medido pela soma que produz. É um grito, um derrame ou uma canção de amor, um ato de adoração ou um exame das próprias ações, um inventário moral ou mesmo um simples pensamento, uma memória, um olhar voltado para o céu.
Se você se sentir mal disposto, não ore. Por outro lado, quando sua alma está atenta, movida por um sentimento profundo, seja na beira dos oceanos, sob a luz do dia ou sob a cúpula cintilante da noite, no meio de campos e bosques sombreados, então reze.
پذیرش در زندگی با مرحله هایی روبرو می شویم که انتظار نداریم: از دست دادن عزیزی ، افسردگی ، بیماری های جدی مانند سرطان ، به عنوان مثال. ما می خواهیم واقعیتی که تجربه می کنیم متفاوت باشد. در مواجهه با هر موقعیتی که باعث رنج ما شود ، باید تجزیه و تحلیل کنیم تا راه حلی پیدا کنیم و برنامه عملیاتی پیدا کنیم. برای حرکت به جلو ، ما باید واقعیت را بپذیریم ، در غیر این صورت بیش از حد ضرر خواهیم کرد ، این اتلاف انرژی غیر ضروری و مضر برای سلامتی ما است. ما باید ورق بزنیم ، پذیرش به معنای تحمل یک وضعیت است. برای باز کردن درهای جدید ، دوباره روی جنبه های دیگر وجود خود تمرکز کنید. در مواجهه با بیماری ، چه کاری انجام می دهیم؟ بیماری اختلال در جریان انرژی در بدن فیزیکی ما است. در نتیجه ، این یا آن اندام از کل یا بخشی از ماده حیاتی غفلت می شود. علل بی شماری است: از قبل ما را به کاربرد قانون علل (کارما) می رساند. در این زندگی عدم تعادل بین ابعاد مادی و معنوی (عدم درک و توانایی در اعمال "قانون اخلاقی") وجود دارد. "مطالعه علمی این بیماری باید منجر به مطالعه فلسفی شود ، دانش دوم این اخلاق را تاج گذاری می کند". تصرف ، درک این قانون اخلاقی همان چیزی است که برای روح ضروری ترین و گرانبهاترین است. این به ما امکان می دهد منابع داخلی خود را بسنجیم ، آنها را تنظیم کنیم و برای سود بیشتر خود ورزش کنیم. »لئون دنیس ، پس از مرگ. ترس از بیماری منجر به بیماری می شود. پزشکی ، با همه روش ها ، (از جمله جراحی) اثرات بیماری آشکار را درمان می کند ، اما فقط یک رویکرد معنوی علل را تشخیص می دهد. حتی پس از بهبودی از برخی بیماری ها ، ما به طور غریزی این ترس و این اضطراب از عود را احساس می کنیم و این جذابیت ما را به بیماری بازمی گرداند. راه های ایمان ما در مورد این ایمان صحبت خواهیم کرد که تحت این مثال به ما آموخته شده است: "ایمان داشته باشید و کوه ها را حرکت می دهید". بدیهی است که ایمانی که در ادیان برای ما به تصویر کشیده شده و ناگهان از استدلالهایی برای تحمیل حقیقت خود استفاده می کنند ناراحت کننده به نظر می رسد. ایمان فقط برای دعا نیست. ایمان کور نیست ایمان ، اندام غیر مادی ذهن بی زمان است. برای درک ، باید بدانید که: برای هر حرکتی ، ابتدا فکر و سپس ایده ، تأمل ، اراده و سرانجام عمل وجود دارد. مغز این را در هزاران ثانیه محاسبه می کند. ایمان قابل محاسبه نیست. این یک حالت خود به خودی وجودی است که به همان اندازه درونی است که ایمان خارجی حتی قبل از مغز عمل می کند ، دقیقاً مانند نور اما حتی سریعتر. ایمان به ما کمک می کند تا حرکت کنیم. این اراده نیست ، آن را جایگزین می کند. شما روزانه خدمت می کنید و توسط آن روح شما همان کاری را انجاممی دهد که بدن شما بعد از آن می سازد: بهبود
نماز باید یک طغیان صمیمی به سمت خدا باشد ، یک مکالمه تنها ، یک مراقبه همیشه مفید ، غالباً مثمر ثمر. »لئون دنیس ، پس از مرگ.
این پناهگاه نهایی برای مصیبت دیدگان ، قلبهای دردناک است.
چه کسی در نماز آرامش ، آسایش و تسکین بیماری های خود را پیدا نکرده است؟
گفتگویی بین روح رنج دیده و قدرت برانگیخته برقرار می شود.
نماز بالاتر از چیزهای زمینی است ، ندایی آتشین به قدرت ها
بالاترین ، انگیزه ، بال رفتن به سمت مناطقی که انسان الهاماتی را می گیرد
لازم هستند و هرچه حرکتش قدرتمندتر باشد ، صداقت او صادقانه تر است.
این مانند پنجره ای است که به طرف نامرئی ، به بی نهایت و از طریق آن روح باز می شود
برداشت های تسکین دهنده و متعالی.
در این گفتگوهای روح با قدرت برتر ، زبان نباید چیزی کمتر از آن باشد
آماده شده ، از قبل یادداشت شده است. مهمتر از همه ، نباید فرمولی باشد که طول آن با اندازه گیری شود
مجموع آن را به ارمغان می آورد. این فریاد ، شکایت ، طغیان یا یک ترانه عاشقانه ، یک عمل است
عبادت یا بررسی اعمال او ، موجودی اخلاقی یا حتی یک فکر ساده ، یک خاطره ، یک نگاه به آسمانها.
اگر احساس بد روحی دارید نماز نخوانید. از طرف دیگر وقتی روح شما توجه دارد ، تحت تأثیر احساسی عمیق قرار می گیرد ، خواه در لبه اقیانوس ها باشد ، در نور روز یا
زیر گنبد درخشان شب ها ، در وسط مزارع و جنگل های سایه دار ، دعا کنید
